|
Dz.U.2005.189.1583
EUROPEJSKA
KONWENCJA
o kontroli nabywania i
posiadania broni palnej przez osoby fizyczne,
sporządzona w Strasburgu dnia 28 czerwca 1978 r.
(Dz. U. z dnia 30 września 2005 r.)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 28 czerwca 1978 r. w Strasburgu została sporządzona
Europejska Konwencja o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez
osoby fizyczne, w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej
konwencji,
- zważywszy że celem Rady Europy jest osiąganie większej jedności jej
członków,
- zważywszy na zagrożenie, jakie stanowi coraz częstsze używanie broni
palnej przy popełnianiu przestępstw,
- świadome faktu, że broń palną używaną do takich celów uzyskuje się
często za granicą,
- pragnąc wprowadzenia w skali międzynarodowej efektywnych metod
kontrolowania przewozu broni przez granice,
- świadome potrzeby unikania środków, które mogłyby tamować legalny obrót
międzynarodowy albo powodować, że kontrola graniczna byłaby praktycznie
niemożliwa lub nadmiernie uciążliwa, tak że byłoby to sprzeczne z
nowoczesnymi celami, jakimi jest wolność przepływu towarów i osób,
uzgodniły, co następuje:
ROZDZIAŁ I
Definicje terminów i postanowienia ogólne
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej konwencji:
a) termin "broń palna" ma znaczenie przypisane mu w treści załącznika I do
niniejszej konwencji;
b) termin "osoba" oznacza także osobę prawną prowadzącą działalność na
terytorium Umawiającej się Strony;
c) termin "przedsiębiorca" oznacza osobę prowadzącą handel lub działalność
polegającą w całości lub w części na wytwarzaniu, sprzedawaniu, kupowaniu,
wymienianiu lub wynajmowaniu broni palnej;
d) termin "rezydent" oznacza osobę korzystającą ze zwykłego pobytu na
terytorium Umawiającej się Strony w rozumieniu zasady nr 9 aneksu do
uchwały (72) 1 Komitetu Ministrów Rady Europy.
Artykuł 2
Umawiające się Strony zobowiązują się do udzielania sobie
wzajemnie pomocy, poprzez właściwe organy administracji, w zwalczaniu
nielegalnego handlu bronią palną oraz w wykrywaniu i ustalaniu miejsc, w
których znajduje się broń przewożona z terytorium jednego państwa na
terytorium innego państwa.
Artykuł 3
Każda Umawiająca się Strona może dowolnie ustanawiać
ustawy i akty normatywne niższego rzędu dotyczące broni palnej pod
warunkiem, że przepisy takich ustaw i aktów nie są niezgodne z
postanowieniami niniejszej konwencji.
Artykuł 4
Konwencji nie stosuje się do transakcji związanych z
bronią palną, których wszystkimi stronami są państwa albo podmioty
działające w imieniu państw.
ROZDZIAŁ II
Powiadamianie o transakcjach
Artykuł 5
1. W razie sprzedawania, przekazywania lub zbywania w inny
sposób broni palnej znajdującej się na terytorium Umawiającej się Strony
na rzecz osoby będącej rezydentem na terytorium innej Umawiającej się
Strony pierwsza z tych Stron powiadamia drugą w sposób określony w
artykułach 8 i 9.
2. W związku ze stosowaniem postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu,
każda Umawiająca się Strona podejmuje działania niezbędne do zapewnienia,
by każda osoba, która sprzedaje, przekazuje lub w inny sposób zbywa broń
palną znajdującą się na jej terytorium, zgłaszała szczegółowe informacje o
takiej transakcji właściwym organom tej Strony.
Artykuł 6
Jeśli broń palna znajdująca się na terytorium Umawiającej się Strony jest
przekazywana stale oraz bez zmiany posiadania tej broni na terytorium
innej Umawiającej się Strony, pierwsza Strona powiadamia o tym drugą w
sposób określony w artykułach 8 i 9.
Artykuł 7
Powiadomienia, o których mowa w artykułach 5 i 6, wystosowuje się także do
Umawiających się Stron, przez których terytoria broń palna jest przewożona
tranzytem, jeśli Państwo, z którego terytorium broń jest wysyłana, uważa
to za wskazane.
Artykuł 8
1. Powiadomienia, o których mowa w artykułach 5, 6 i 7, wystosowuje się
możliwie najszybciej. Umawiające się Strony dokładają największych starań
w celu zapewnienia, by powiadomienie poprzedzało transakcję lub
przekazanie, którego dotyczy, przy czym, jeśli tak nie jest, powiadomienie
wystosowuje się później możliwie najszybciej.
2. W treści powiadomień, o których mowa w artykułach 5, 6 i 7, wskazuje
się w szczególności:
a) tożsamość, numer paszportu lub dowodu tożsamości oraz adres osoby,
której broń jest sprzedawana, do której jest przekazywana lub na rzecz
której zostaje w inny sposób zbyta, albo osoby przekazującej stale broń na
terytorium innej Umawiającej się Strony bez zmiany posiadania;
b) rodzaj, markę i cechy broni palnej, a także jej numer lub inne
oznaczenie.
Artykuł 9
1. Powiadomienia, o których mowa w artykułach 5, 6 i 7, wystosowuje się
pomiędzy takimi organami krajowymi, jakie wyznaczą Umawiające się Strony.
2. Jeśli jest to stosowne, powiadomienia można przesyłać poprzez
Międzynarodową Organizację Policji Kryminalnej (Interpol).
3. Każde Państwo, w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia
kierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskazuje organ, do
którego należy kierować powiadomienia. Państwo informuje niezwłocznie
Sekretarza Generalnego Rady Europy o wszelkich późniejszych zmianach w tym
zakresie.
ROZDZIAŁ III
Podwójne zezwolenie
Artykuł 10
1. Każda Umawiająca się Strona podejmuje stosowne środki w
celu zapewnienia, by żadna broń palna znajdująca się na jej terytorium nie
została sprzedana, przekazana lub w inny sposób zbyta na rzecz osoby
niebędącej rezydentem tego państwa, bez uprzedniego uzyskania zezwolenia
od właściwych organów tej Umawiającej się Strony.
2. Takiego zezwolenia nie udziela się, jeśli właściwe organy nie upewnią
się najpierw, że dana osoba otrzymała zezwolenie na dokonanie
przedmiotowej transakcji od właściwych organów Umawiającej się Strony, w
której jest ona rezydentem.
3. Jeśli osoba ta przejmuje posiadanie broni palnej na terytorium
Umawiającej się Strony, na którym transakcja zostaje zawarta, zezwolenie,
o którym mowa w ustępie 1, może zostać udzielone tylko na takich
warunkach, na jakich zezwolenie zostałoby udzielone w wypadku transakcji z
udziałem rezydentów danej Umawiającej się Strony. Jeśli broń palna zostaje
niezwłocznie wywieziona z kraju, organy, o których mowa w ustępie 1, mają
obowiązek tylko upewnienia się, że organy Umawiającej się Strony, w której
dana osoba jest rezydentem, zezwoliły na dokonanie tej konkretnej
transakcji lub, ogólnie, za zawieranie takich transakcji.
4. Zezwolenia, o których mowa w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu, mogą
być zastąpione międzynarodową licencją.
Artykuł 11
Każde Państwo, w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia, wskazuje, które z jego organów są
właściwe do wydawania zezwoleń, o których mowa w artykule 10 ustęp 2.
Państwo informuje niezwłocznie Sekretarza Generalnego Rady Europy o
wszelkich późniejszych zmianach w tym zakresie.
ROZDZIAŁ IV
Postanowienia końcowe
Artykuł 12
1. Konwencja niniejsza jest otwarta do podpisu przez
państwa członkowskie Rady Europy. Podlega ona ratyfikacji, przyjęciu lub
zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składa
się u Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2. Konwencja niniejsza wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca
następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia trzeciego
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
3. W odniesieniu do Państwa-Sygnatariusza ratyfikującego, przyjmującego
lub zatwierdzającego ją później konwencja wchodzi w życie z pierwszym
dniem miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia
przez to państwo dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 13
1. Po wejściu konwencji w życie Komitet Ministrów Rady Europy może
zaprosić dowolne państwo niebędące państwem członkowskim do przystąpienia
do konwencji. Decyzję co do takiego zaproszenia podejmuje się zgodnie z
artykułem 20 litera d Statutu Rady Europy oraz wymaga ona jednomyślnej
zgody państw członkowskich Rady Europy będących Umawiającymi się Stronami
niniejszej konwencji.
2. Przystąpienie zostaje dokonane poprzez złożenie u Sekretarza
Generalnego Rady Europy dokumentu przystąpienia, ze skutkiem od chwili
upłynięcia trzech miesięcy od złożenia dokumentu.
Artykuł 14
1. Każde Państwo może, w momencie podpisania albo złożenia dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, określić
terytorium lub terytoria, do których konwencja ma zastosowanie.
2. Każde Państwo może, w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia albo w każdym czasie
późniejszym, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego
Rady Europy, rozszerzyć zastosowanie niniejszej konwencji na inne
terytorium lub terytoria wskazane w treści takiego oświadczenia, za
którego stosunki międzynarodowe państwo to ponosi odpowiedzialność lub w
którego imieniu może zaciągać zobowiązania.
3. Oświadczenie wydane zgodnie z poprzednim ustępem może zostać, w
odniesieniu do dowolnego terytorium wskazanego w treści tego oświadczenia,
wycofane w drodze powiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego
Rady Europy. Takie wycofanie oświadczenia staje się skuteczne po upływie
sześciu miesięcy od otrzymania powiadomienia przez Sekretarza Generalnego
Rady Europy.
Artykuł 15
1. Każde Państwo może, w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, oświadczyć, że korzysta z
możliwości złożenia jednego lub większej liczby zastrzeżeń przewidzianych
w załączniku II do niniejszej konwencji.
2. Każda Umawiająca się Strona może w całości lub w części wycofać
zastrzeżenie złożone zgodnie z poprzednim ustępem w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, przy czym oświadczenie
to staje się skuteczne z dniem jego otrzymania przez Sekretarza.
3. Umawiająca się Strona niniejszej konwencji, która złożyła zastrzeżenie
zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, nie może żądać od żadnej innej
Strony stosowania postanowienia konwencji, którego dotyczyło to
zastrzeżenie; może jednak, jeśli jej zastrzeżenie jest częściowe lub
warunkowe, żądać stosowania tego postanowienia w zakresie, w jakim sama
się nim związała.
Artykuł 16
1. Umawiające się Strony nie mogą zawierać ze sobą umów dwustronnych lub
wielostronnych, które dotyczyłyby kwestii uregulowanych w niniejszej
konwencji, z wyjątkiem umów mających na celu uzupełnienie postanowień
konwencji albo ułatwienie realizacji zasad w niej wyrażonych.
2. Gdyby jednak dwie lub większa liczba Umawiających się Stron regulowała
lub miała już uregulowane swe stosunki w zakresie, w którym ma
zastosowanie konwencja, w formie jednolitego ustawodawstwa lub
szczególnego własnego systemu nakładającego większe obowiązki, mogą one
ustanawiać w taki sposób te stosunki niezależnie od postanowień niniejszej
konwencji.
3. Umawiające się Strony, które zaprzestają, zgodnie z ustępem 2
niniejszego artykułu, stosować warunki niniejszej konwencji do ich
wzajemnych stosunków w tym zakresie, powiadamiają o tym Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
Artykuł 17
1. Europejski Komitet Problematyki Przestępczości Rady Europy jest bieżąco
informowany o stosowaniu konwencji i robi wszystko, co jest niezbędne do
ułatwienia ugodowego załatwienia wszelkich trudności, jakie mogą wyniknąć
w związku z jej wykonywaniem.
2. Europejski Komitet Problematyki Przestępczości może, w świetle
przyszłych osiągnięć technicznych, społecznych i ekonomicznych, formułować
i przedstawiać Komitetowi Ministrów Rady Europy propozycje zmian lub
uzupełnień postanowień niniejszej konwencji, w szczególności propozycje
zmian w załączniku I.
Artykuł 18
1. W razie wojny lub innych wyjątkowych okoliczności, jakakolwiek
Umawiająca się Strona może wprowadzać rozwiązania stanowiące czasowe
odejście od postanowień niniejszej konwencji i mające natychmiastowy
skutek. Poinformuje ona niezwłocznie Sekretarza Generalnego Rady Europy o
każdym takim odejściu oraz o przywróceniu stosowania postanowień
konwencji.
2. Jakakolwiek Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję
w drodze powiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Takie wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od
dnia otrzymania przez Sekretarza Generalnego takiego powiadomienia.
Artykuł 19
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadamia Państwa członkowskie Rady oraz
jakiekolwiek Państwo, które przystąpiło do niniejszej konwencji, o:
a) każdym podpisaniu;
b) każdym złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia;
c) każdej dacie wejścia niniejszej konwencji w życie zgodnie z artykułami
12 i 13;
d) każdym oświadczeniu lub powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 9
ustęp 3;
e) każdym oświadczeniu lub powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem
11;
f) każdym oświadczeniu lub powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem
14;
g) każdym zastrzeżeniu złożonym zgodnie z artykułem 15 ustęp 1;
h) każdym wycofaniu zastrzeżenia zgodnie z artykułem 15 ustęp 2;
i) każdym powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 16 ustęp 3 i
dotyczącym jednolitego ustawodawstwa lub specjalnego systemu;
j) każdym powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 i o
dacie odejścia od stosowania postanowień konwencji lub przywrócenia ich
stosowania, w zależności od tego, które z nich ma miejsce;
k) każdym powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 18 ustęp 2 i o
dacie wejścia w życie wypowiedzenia.
NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, prawidłowo upoważnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
SPORZĄDZONO w Strasburgu dnia 28 czerwca 1978 r., w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo obowiązujące, w jednym
egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz
Generalny Rady Europy przekaże uwierzytelnione kopie każdemu z
Państw-Sygnatariuszy i państw przystępujących.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK I
A. W rozumieniu niniejszej konwencji termin "broń palna" oznacza:
1. Każdy przedmiot: i) wykonany lub przerobiony tak, że stanowi broń, z
którego można oddać strzał, wystrzelić nabój lub inny pocisk albo
oszałamiający gaz, płyn lub inną substancję, za pomocą materiału
wybuchowego, gazu lub sprężonego powietrza, albo korzystając z dowolnego
innego środka napędowego, oraz ii) odpowiadający jednemu z zamieszczonych
poniżej opisów, przy czym rozumie się, że w literze od a do f włącznie i w
literze i chodzi wyłącznie o przedmioty, w których stosuje się materiał
wybuchowy:
a) broń automatyczną;
b) broń krótką z mechanizmem półautomatycznym lub powtarzalnym lub
umożliwiającą oddawanie pojedynczych strzałów;
c) broń długą z mechanizmem półautomatycznym lub powtarzalnym mającą co
najmniej jedną gwintowaną lufę;
d) broń długą umożliwiającą oddawanie pojedynczych strzałów mającą co
najmniej jedną gwintowaną lufę;
e) broń długą z mechanizmem półautomatycznym lub powtarzalnym posiadającą
tylko gładką lufę lub lufy;
f) przenośną wyrzutnię rakiet;
g) jakąkolwiek broń lub podobne narzędzie przeznaczone do powodowania
zagrożenia życia lub zdrowia osób, poprzez wyrzucanie substancji
oszałamiających, toksycznych lub żrących;
h) miotacz płomieni przeznaczony do ataku lub do obrony;
i) jednostrzałową broń długą posiadającą tylko gładką lufę lub lufy;
j) broń długą z mechanizmem napędu gazowego;
k) broń krótką z mechanizmem napędu gazowego;
l) broń długą z mechanizmem napędu sprężonym powietrzem;
m) broń krótką z mechanizmem napędu sprężonym powietrzem;
n) broń wyrzucającą pociski tylko za pomocą sprężyny.
Z tym jednak, że wykaz zawarty w niniejszym ustępie 1 nie obejmuje
przedmiotów, które obejmowałby w braku niniejszego postanowienia:
i. trwale niezdatnych do użytku;
ii. z uwagi na małą siłę rażenia niepodlegających kontroli w państwie, z
którego są przekazywane;
iii. przeznaczonych do celów alarmowych, sygnalizacyjnych, ratowania
życia, uboju zwierząt, polowania harpunem albo do celów przemysłowych lub
technicznych, pod warunkiem że takie przedmioty są używane wyłącznie
zgodnie ze swym przeznaczeniem;
iv. z uwagi na to, że są antykami, niepodlegającymi kontroli w państwie, z
którego są przekazywane.
2. Mechanizm odpalania, komorę, cylinder lub lufę jakiegokolwiek
przedmiotu wymienionego w ustępie 1.
3. Amunicję przeznaczoną do wystrzeliwania z przedmiotu wymienionego w
ustępie 1 litera a do f włącznie, i, j, k lub n oraz każdą substancję lub
materię przeznaczoną do wystrzeliwania z narzędzia wymienionego w ustępie
1 litera g.
4. Celownik teleskopowy z promieniem światła lub celownik teleskopowy z
urządzeniem wzmacniającym elektronicznie światło lub urządzenie działające
na podczerwień, pod warunkiem przeznaczenia go do mocowania na
jakimkolwiek przedmiocie wymienionym w ustępie 1.
5. Tłumik przeznaczony do mocowania na jakimkolwiek przedmiocie
wymienionym w ustępie 1.
6. Granat, bombę lub inny pocisk zawierający urządzenie wybuchowe lub
zapalające.
B. W rozumieniu niniejszego załącznika:
a) termin "automatyczna" oznacza broń, z której można oddawać strzały
seriami, trzymając naciśnięty spust;
b) termin "półautomatyczna" oznacza broń wyrzucającą pociski przy każdym
naciśnięciu samego tylko spustu;
c) termin "mechanizm powtarzalny" oznacza broń, której mechanizm trzeba
obsługiwać przed każdym strzałem, poza naciśnięciem spustu;
d) termin "jednostrzałowa" oznacza broń, której lufę lub lufy trzeba
ładować przed każdym strzałem;
e) termin "krótka" oznacza broń o lufie o długości do 30 centymetrów albo
której całkowita długość nie przekracza 60 centymetrów;
f) termin "długa" oznacza broń o lufie o długości powyżej 30 centymetrów
albo której całkowita długość przekracza 60 centymetrów.
ZAŁĄCZNIK II
Każde Państwo może oświadczyć, że zastrzega sobie prawo:
a) do niestosowania rozdziału II niniejszej konwencji do jednego lub
większej liczby przedmiotów wymienionych w ustępie 1 litera i do n
włącznie lub w ustępach 2, 3, 4, 5 lub 6 załącznika I do niniejszej
konwencji;
b) do niestosowania rozdziału III niniejszej konwencji;
c) do niestosowania rozdziału III niniejszej konwencji w odniesieniu do
jakichkolwiek przedmiotów wymienionych w ustępie 1 litera i do n włącznie
lub w ustępach 2, 3, 4, 5 lub 6 załącznika I do niniejszej konwencji;
d) do niestosowania rozdziału III niniejszej konwencji w odniesieniu do
transakcji zawieranych przez przedsiębiorców będących rezydentami dwóch
Umawiających się Stron.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z
postanowień w niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona z zastrzeżeniami, złożonymi
na podstawie artykułu 15 ustęp 3 powyższej konwencji do rozdziału II oraz
III,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią
Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 11 marca 2005 r.
Dz.U.05.189.1584
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 11 lipca 2005 r.
w sprawie mocy obowiązującej Europejskiej
konwencji o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby
fizyczne, sporządzonej w Strasburgu dnia 28 czerwca 1978 r.
(Dz. U. z dnia 30 września 2005 r.)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie
ustawy z dnia 15 grudnia 2004 r. o ratyfikacji Europejskiej konwencji o
kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne,
sporządzonej w Strasburgu dnia 28 czerwca 1978 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 14,
poz. 112), Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 11 marca
2005 r. wyżej wymienioną konwencję. Dnia 2 czerwca 2005 r. złożono
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy dokument ratyfikacyjny.
Zgodnie z artykułem 12 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 1 lipca
1982 r.
Zgodnie z artykułem 12 ustęp 3 konwencji wejdzie ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 października 2005 r.
Przy podpisaniu konwencji złożono następujące deklaracje i zastrzeżenie:
Deklaracja interpretacyjna
"Odnośnie do Europejskiej konwencji o kontroli nabywania i posiadania
broni palnej przez osoby fizyczne należy uściślić, iż nie ma potrzeby
notyfikowania transakcji, w których organy oficjalnie nabywają
bezpośrednio broń palną od przedsiębiorstw zagranicznych lub w których
nabycia broni palnej przez przedsiębiorstwa dokonuje się w ramach układów
o współpracy między państwami lub między organami oficjalnymi, jeśli
okazywane jest zaświadczenie władz kraju przeznaczenia, iż zostały o tym
poinformowane.
Rzeczpospolita Polska oświadcza, że będzie stosować postanowienia
konwencji tylko do osób przebywających na zasadach zwykłego pobytu w
rozumieniu zasady nr 9 aneksu do Uchwały (72) 1 Komitetu Ministrów Rady
Europy i o ile Państwo-Strona konwencji, na terytorium której dana osoba
przebywa, uznaje jej pobyt za zwykły.
Rzeczpospolita Polska oświadcza także, że będzie stosować postanowienia
konwencji w stosunku do broni palnej o małej sile rażenia oraz do
przedmiotów trwale niezdatnych do użytku, jeżeli są faktycznie bronią lub
częściami broni."
Deklaracja
"Zgodnie z artykułem 9 ustęp 3 konwencji Rzeczpospolita Polska oświadcza,
że organem, do którego powinny być kierowane notyfikacje przewidziane w
tymże artykule, jest:
Komendant Główny Policji
ul. Puławska 148/150
02-624 Warszawa
Tel.:(00 48 22) 601 48 79
(00 48 22) 601 31 45
(00 48 22) 845 21 90
Fax: (00 48 22) 601 29 21
e-mail: rzecznik@kgp.gov.pl"
Zastrzeżenie
"Zgodnie z artykułem 15 konwencji Rzeczpospolita Polska zastrzega sobie
prawo:
- niestosowania rozdziału II konwencji w zakresie dotyczącym przedmiotów
wymienionych w literach od "j" do "n" (włącznie) w ustępie 1 części A
załącznika I do konwencji;
- niestosowania rozdziału II konwencji w zakresie dotyczącym przedmiotów
wymienionych w ustępach 2 i 4 części A załącznika I do konwencji, jeśli są
to części do któregokolwiek z przedmiotów wymienionych w literach od "j"
do "n" (włącznie) w ustępie 1 części A załącznika I do konwencji lub jeśli
są przeznaczone do zamontowania w takich przedmiotach;
- niestosowania rozdziału III konwencji."
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej
datach:
Republika Azerbejdżanu 29 czerwca 2000 r.
Republika Cypryjska 1 lipca 1982 r.
Republika Czeska 1 maja 2002 r.
Królestwo Danii 1 grudnia 1989 r.
Republika Islandii 1 października 1984 r.
Wielkie Księstwo Luksemburga 1 października 1982 r.
Republika Mołdowy 1 lipca 2003 r.
Republika Federalna Niemiec 1 czerwca 1986 r.
Królestwo Niderlandów 1 lipca 1982 r.
Republika Portugalska 1 lutego 1987 r.
Rumunia 1 kwietnia 1999 r.
Republika Słowenii 1 września 2000 r.
Królestwo Szwecji 1 lipca 1982 r.
Republika Włoska 1 grudnia 1989 r.
2. W momencie podpisania konwencji oraz przy składaniu dokumentów
ratyfikacyjnych, przyjęcia, przystąpienia lub w terminach późniejszych
podane niżej państwa złożyły następujące deklaracje i zastrzeżenia:
Republika Azerbejdżanu
Deklaracja
"Republika Azerbejdżanu wyznacza Ministerstwo Spraw Wewnętrznych jako
organ właściwy, zgodnie z artykułami 9 i 11 konwencji."
Republika Cypryjska
Zastrzeżenia
"Rząd Republiki Cypryjskiej deklaruje chęć korzystania, zgodnie z
artykułem 15 ustęp 1 konwencji oraz z załącznikiem II do niej, z
następujących zastrzeżeń:
a) niestosowania rozdziału II konwencji w odniesieniu do przedmiotów
wymienionych w ustępie 1 litera "i" do "n" włącznie oraz w ustępach 3, 4 i
6 załącznika I do konwencji;
b) niestosowania rozdziału II konwencji w odniesieniu do przedmiotów
wymienionych w ustępach 2 i 5 załącznika I, o ile zawierają one części lub
są przeznaczone do wmontowywania do przedmiotów wymienionych w ustępie 1
litera "i" do "n" włącznie załącznika I do konwencji;
c) niestosowania rozdziału III konwencji."
Deklaracja
"Zgodnie z artykułem 9 konwencji, Republika Cypryjska oświadcza, że
organem właściwym jest:
Komendant Departamentu C
Kwatera Główna Policji
1478, Nikozja
Cypr
Tel.: 22808018-19
Fax: 22808600
e-mail: policecid@cytanet.com.cy"
Republika Czeska
Deklaracja
"Stosownie do artykułu 9 ustęp 3 i artykułu 11 konwencji, Republika Czeska
wyznacza jako organ, do którego należy kierować powiadomienia zgodnie z
artykułem 9, oraz jako organ właściwy do wydawania zezwoleń, o których
mowa w artykule 10 ustęp 2 konwencji:
Polocjní prezidium Ceské republiky
reditelstvi služby správních cinosti policie
Strojnická 27, schr. 62/RSSCP
170 89 Praga 7
Republika Czeska
Tel.: +4202 6143 4435
Fax: +4202 6143 4107
e-mail: rsscp@mvcr.cz"
Zastrzeżenia
"Zgodnie z postanowieniami artykułu 15 ustęp 1 konwencji i zgodnie z
literami "a", "c" i "d" załącznika II do konwencji Republika Czeska
zastrzega sobie prawo:
1) niestosowania rozdziału II konwencji w odniesieniu do jakichkolwiek
przedmiotów wymienionych w ustępie 3 załącznika I do konwencji, włączając
w to:
- jakąkolwiek amunicję przeznaczoną specjalnie do stosowania w
jakichkolwiek przedmiotach wymienionych w ustępie 1 litera "j", "k" lub
"n" załącznika I do konwencji;
- jakiekolwiek substancje lub materiały przeznaczone specjalnie do
stosowania w jakichkolwiek narzędziach wymienionych w ustępie 1 litera "g"
załącznika I do konwencji;
2) niestosowania rozdziału III konwencji w odniesieniu do przedmiotów
wymienionych w ustępie 3 załącznika I do konwencji, włączając w to:
- jakąkolwiek amunicję przeznaczoną specjalnie do stosowania w
jakichkolwiek przedmiotach wymienionych w ustępie 1 litera "j", "k" lub
"n" załącznika I do konwencji;
- jakiekolwiek substancje lub materiały przeznaczone specjalnie do
stosowania w narzędziach wymienionych w ustępie 1 litera "g" załącznika I
do konwencji;
3) niestosowania rozdziału III konwencji w odniesieniu do transakcji
zawieranych przez przedsiębiorców będących rezydentami dwóch Umawiających
się Stron."
Królestwo Danii
Deklaracje
"Zgodnie z artykułem 14, konwencja nie będzie miała zastosowania do Wysp
Owczych i Grenlandii.
Zgodnie z artykułem 15 (załącznik II litery "a" i "c") konwencja nie
będzie miała zastosowania do broni palnej, o której mowa w załączniku I
punkt A litera "j" do "n".
Zgodnie z artykułem 9 konwencji powiadomienia, o których mowa w artykułach
5, 6 i 7, będą kierowane do Dyrektora Generalnego Policji Królestwa Danii
(Rigspolitichefen). Równocześnie, zgodnie z artykułem 11 konwencji, w
zakresie, w którym Królestwo Danii jest zainteresowane, Ministerstwo
Sprawiedliwości Królestwa Danii (Justitsministeriet) jest właściwym
organem do wydawania zezwolenia, o którym mowa w artykule 10 ustęp 2."
Republika Islandii
Deklaracja
"Ministerstwo ma zaszczyt poinformować Sekretarza Generalnego, w
odniesieniu do artykułu 9 ustęp 3 konwencji, że powiadomienia w myśl
artykułów 5, 6 i 7 będą kierowane do Ministerstwa Sprawiedliwości,
Arnarhvali, Rejkiawik, i, w odniesieniu do artykułu 11, że Ministerstwo
Sprawiedliwości jest organem właściwym do wydawania zezwoleń, o których
mowa w artykule 10 ustęp 2."
Wielkie Księstwo Luksemburga
Zastrzeżenia
"Wielkie Księstwo Luksemburga oświadcza, że zastrzega sobie prawo do:
1) niestosowania rozdziału II konwencji w odniesieniu do przedmiotów
wymienionych w załączniku I do konwencji ustępy 2, 3, 4, 5 i 6;
2) niestosowania rozdziału III konwencji w odniesieniu do jednego lub
wielu jakichkolwiek przedmiotów wymienionych w załączniku I do konwencji
ustęp 1 litera "i" do "n" włącznie lub ustępy 2, 3, 4, 5 lub 6;
3) niestosowania rozdziału III konwencji w odniesieniu do transakcji
zawieranych przez przedsiębiorców będących rezydentami dwóch Umawiających
się Stron."
Deklaracja
"Zgodnie z artykułem 9 ustęp 3 i artykułem 11 Ministerstwo Sprawiedliwości
zostało wyznaczone jako organ, do którego należy kierować powiadomienia w
wykonaniu artykułu 9, i jako organ właściwy do wydawania zezwoleń, o
których mowa w artykule 10 ustęp 2 konwencji."
Republika Mołdowy
Deklaracje
"Republika Mołdowy oświadcza, że będzie stosowała postanowienia konwencji
wyłącznie w odniesieniu do terytorium znajdującego się pod kontrolą Rządu
Republiki Mołdowy dopóki nie zostanie ustanowiona pełna integralność
terytorialna Republiki Mołdowy.
Stosownie do artykułów 9 i 11 konwencji, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
zostało wyznaczone jako organ właściwy."
Republika Federalna Niemiec
Deklaracje interpretacyjne
"Biorąc pod uwagę, że:
- konwencja, jak jednoznacznie wynika z jej tytułu, ma na celu kontrolę
nabywania broni palnej przez osoby fizyczne,
- artykuł 5 ustęp 1 i artykuł 10 ustęp 1 jasno określają, że konwencja
odnosi się do sprzedaży i transferu broni palnej osobom, włączając osoby
prawne,
- nie ma potrzeby stosowania konwencji w odniesieniu do transakcji
handlowych, w których agencje publiczne nabywają broń palną bezpośrednio
od firm zagranicznych,
- wydaje się niepotrzebne stosowanie mechanizmów kontrolnych konwencji w
odniesieniu do tego rodzaju transakcji handlowych,
Europejska konwencja o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez
osoby fizyczne interpretowana jest jako niemająca zastosowania w
odniesieniu do transakcji handlowych, w których urzędy publiczne nabywają
broń palną bezpośrednio od firm zagranicznych lub w których nabycie broni
palnej przez firmy służy wykonaniu porozumień o współpracy między
państwami lub urzędami publicznymi.
Jeżeli w ciągu trzech miesięcy nie zostanie złożone oświadczenie
przeciwne, uznaje się, że Umawiające się Państwa wyraziły na to zgodę.
W odniesieniu do Europejskiej konwencji o kontroli nabywania i posiadania
broni palnej przez osoby fizyczne, należy określić, że nie ma potrzeby
informowania o transakcjach, w których publiczne organy bezpośrednio
nabywają broń palną od firm zagranicznych lub w których broń palna
nabywana jest przez firmy w ramach porozumień o współpracy między
państwami lub publicznymi organami, pod warunkiem, że władze kraju
przeznaczenia wydadzą certyfikat poświadczający, że zostały one
poinformowane o takim nabyciu."
Deklaracja
"Stosownie do artykułu 9 ustęp 3 konwencji, Bundeskriminalamt (Federalne
Biuro do Spraw Przestępstw Kryminalnych) jest niniejszym wyznaczone jako
organ, do którego należy kierować powiadomienia stosownie do artykułu 9."
Zastrzeżenia
"Stosownie do artykułu 15 ustęp 1 Europejskiej konwencji z dnia 28 czerwca
1978 r. o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby
fizyczne, Republika Federalna Niemiec oświadcza, że zastrzega sobie prawo
do:
1) niestosowania rozdziału II konwencji w odniesieniu do przedmiotów
wymienionych w załączniku I do konwencji ustęp 1 litera "i" do "n"
włącznie lub ustęp 3;
2) niestosowania rozdziału II konwencji w odniesieniu do przedmiotów
wymienionych w załączniku I do konwencji ustępy 2, 4 i 5, pod warunkiem że
stanowią one części jednego z przedmiotów wymienionych w załączniku I do
konwencji ustęp 1 litera "i" do "n" włącznie lub są przeznaczone do
wmontowania do tych przedmiotów;
3) niestosowania rozdziału III konwencji."
Królestwo Niderlandów
Deklaracje
"W wykonaniu postanowień artykułu 9 ustęp 3 Europejskiej konwencji o
kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne, Rząd
Królestwa Niderlandów wyznacza niniejszym jako organ, do którego należy
kierować powiadomienia, o których mowa w tym artykule, w stosunku do
Królestwa Niderlandów: Krajowy Urząd Broni Palnej ("Landelijke
Vuurwapencentrale") Centralnej Służby Informacyjnej Policji ("Centrale
Recherche Informatiedienst").
"W wykonaniu postanowień artykułu 9 ustęp 3 Europejskiej konwencji o
kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne, Rząd
Królestwa Niderlandów wyznacza niniejszym jako organ, do którego należy
kierować powiadomienia, o których mowa w tym artykule, dla Antyli
Niderlandzkich: Prokuratora Generalnego Trybunału Sprawiedliwości Antyli
Niderlandzkich.
Rząd Królestwa Niderlandów przyjmuje wspomnianą konwencję w odniesieniu do
terytorium Królestwa w Europie i Antyli Niderlandzkich.
Wyspa Aruba, która nadal stanowi część Antyli Niderlandzkich, uzyska
autonomię wewnętrzną jako państwo w ramach Królestwa Niderlandów z dniem 1
stycznia 1986 r. W związku z tym od tego czasu Królestwo nie będzie
składało się z dwóch krajów, to jest Królestwa Niderlandów (terytorium
Królestwa w Europie) oraz Antyli Niderlandzkich (położonych w Regionie
Karaibskim), ale będzie składać się z trzech krajów, to jest wspomnianych
dwóch krajów i Aruby. Jako że zmiany wprowadzane w dniu 1 stycznia 1986 r.
dotyczą wyłącznie sfery wewnętrznych konstytucyjnych przekształceń w
ramach Królestwa Niderlandów oraz jako że Królestwo nadal pozostanie
podmiotem prawa międzynarodowego ze wszystkimi zawartymi traktatami,
wspomniane zmiany nie będą miały wpływu na prawo międzynarodowe dotyczące
traktatów zawartych przez Królestwo, które już mają zastosowanie do Antyli
Niderlandzkich, włączając Arubę. Traktaty te pozostaną w mocy w stosunku
do Aruby w jej nowej podmiotowości państwowej w ramach Królestwa. W
związku z tym, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r., jeżeli chodzi o
Królestwo Niderlandów, traktaty te będą miały zastosowanie do Antyli
Niderlandzkich (bez Aruby) oraz do Aruby.
W związku z tym traktaty, o których mowa w załączniku, których stroną jest
Królestwo Niderlandów i które obowiązują w stosunku do Antyli
Niderlandzkich, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r., jeżeli chodzi o
Królestwo Niderlandów, będą miały zastosowanie do Antyli Niderlandzkich i
Aruby.
Wykaz konwencji, o których mowa w deklaracji: [...]
Europejska konwencja Nr 101 o kontroli nabywania i posiadania broni palnej
przez osoby fizyczne (1978) [...]"
Zastrzeżenie
"Przyjęta konwencja będzie przestrzegana z zastrzeżeniem przewidzianym w
artykule 15 ustęp 1 konwencji i w załączniku II litera "a", zgodnie z
którym Królestwo nie stosuje rozdziału II konwencji w odniesieniu do
przedmiotów wymienionych w załączniku I do konwencji punkt A ustęp 1
litera "j" do "n" oraz z zastrzeżeniem przewidzianym w artykule 15 ustęp 1
konwencji i w załączniku II do konwencji litera "b", zgodnie z którym
Królestwo nie stosuje rozdziału III konwencji.
Republika Portugalska
Zastrzeżenie
"Biorąc pod uwagę artykuł 15 razem z postanowieniami załącznika II,
Republika Portugalska nie będzie stosowała rozdziałów II i III konwencji w
odniesieniu do przedmiotów wymienionych w załączniku I ustęp 1 litera "j"
do "n" i ustępy 2 i 3."
Deklaracja
"Organem, o którym mowa w artykule 9, do którego powiadomienia powinny być
kierowane, jest Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Praça do Comercio, P-1100
LIZBONA."
Rumunia
Deklaracja
"Rumuńskim organem odpowiedzialnym za wykonywanie konwencji w zakresie
wydawania zezwoleń, o których mowa w artykule 10 ustęp 2, i w zakresie
przekazywania i przyjmowania powiadomień przewidzianych w konwencji,
zgodnie z ustawą nr 17/1996 i z dekretem Rządu nr 679/1997, jest
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, za pośrednictwem Organu Kontroli Policji
(Inspection Générale de la Police)."
Republika Słowenii
Deklaracje
"Zgodnie z artykułem 9 ustęp 3 konwencji, Republika Słowenii oświadcza, że
organem, do którego powinny być kierowane powiadomienia, jest:
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
Beethovnova 3
1000 Lublana
Słowenia
Tel.: +386 61 172 47 59
Fax: +386 61 223 202
e-mail: vinko.policnik@gov.si"
"Zgodnie z artykułem 11, Republika Słowenii określa, że organem właściwym
do wydawania zezwoleń, o których mowa w artykule 10 ustęp 2, jest:
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
Beethovnova 3
1000 Lublana
Słowenia
Tel.: +386 61 172 47 59
Fax: +386 61 223 202
e-mail: vinko.policnik@gov.si"
Królestwo Szwecji
Zastrzeżenia
"Zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 konwencji, Królestwo Szwecji składa
następujące zastrzeżenia:
1) niestosowania rozdziału II konwencji w odniesieniu do przedmiotów
wymienionych w załączniku I do konwencji ustęp 1 litera "i" do "n"
włącznie lub ustępy 3, 4 i 6;
2) niestosowania rozdziału II konwencji w odniesieniu do przedmiotów
wymienionych w załączniku I ustępy 2 i 5, o ile stanowią one części lub są
przeznaczone do wmontowania do przedmiotów wymienionych w załączniku I do
konwencji ustęp 1 litera "i" do "n" włącznie;
3) niestosowania rozdziału III konwencji."
Deklaracje
"Mam zaszczyt poinformować Pana, że Królestwo Szwecji, niezależnie od
zastrzeżenia w odniesieniu do rozdziału III konwencji, zamierza wypełnić
podstawowe wymogi określone w tym rozdziale.
Zgodnie z artykułem 9 ustęp 3 konwencji, powiadomienia, o których mowa w
tym artykule, powinny być kierowane do Krajowej Rady Policji Królestwa
Szwecji ("Rikspolisstyrelsen")."
Republika Włoska
Deklaracja
"Zgodnie z artykułem 9 Konwencji o kontroli nabywania i posiadania broni
palnej przez osoby fizyczne, chargé d'affaires a.i. Stałego
Przedstawicielstwa Republiki Włoskiej przy Radzie Europy oświadcza
niniejszym w imieniu swojego rządu, że właściwym organem, do którego
należy kierować powiadomienia, o których mowa w artykułach 5, 6 i 7
konwencji, jest: Ministero dell'Interno, Dipartimento della Pubblica
Sicurezza, I-00100 RZYM.
|
