|
Dz.U.06.142.1014
ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lipca 2006 r.
w sprawie wydawania osobom poleceń
określonego zachowania się, legitymowania, zatrzymywania, przeszukania,
kontroli osobistej, przeglądania bagaży i sprawdzania ładunku oraz
obserwowania i rejestrowania zdarzeń przez funkcjonariuszy Centralnego Biura
Antykorupcyjnego
Na podstawie art. 14 ust. 10 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym
Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. Nr 104, poz. 708) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1.
Rozporządzenie określa szczegółowe warunki przeprowadzania i dokumentowania
czynności określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1—6 ustawy z dnia 9 czerwca 2006
r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, zwanej dalej „ustawą", tj.:
1) wydawania osobom poleceń określonego zachowania się,
2) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości,
3) zatrzymywania osób w trybie i w przypadkach określonych w przepisach
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. — Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89,
poz. 555, z późn. zm.1)),
4) przeszukania osób i pomieszczeń w trybie i w przypadkach określonych w
przepisach Kodeksu postępowania karnego,
5) dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagaży oraz
zatrzymywania pojazdów i innych środków transportu oraz sprawdzania ładunku w
środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w przypadku istnienia
uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub przestępstwa
skarbowego,
6) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu
zdarzeń w miejscach publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom -
przez funkcjonariusza Centralnego Biura Antykorupcyjnego, zwanego dalej
„funkcjonariuszem", podczas wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych i
dochodzeniowo-śledczych.
§ 2.
1. Funkcjonariusz, przystępując do wykonywania czynności, o których mowa w §
1 pkt 1—5, jest obowiązany:
1) okazać legitymację służbową w taki sposób, aby osoba, wobec której
podejmowane są czynności, miała możliwość odczytać numer legitymacji
służbowej i nazwę organu, który ją wydał, oraz nazwisko funkcjonariusza;
2) na żądanie osoby, umożliwić odnotowanie danych, o których mowa w pkt 1;
3) podać przyczynę oraz podstawę prawną podjęcia czynności.
2. Po zakończeniu wykonywania czynności, o których mowa w § 1 pkt 1—5,
funkcjonariusz informuje osobę, wobec której czynność podjęto, o prawie
złożenia zażalenia do sądu lub prokuratora właściwego ze względu na miejsce
przeprowadzenia czynności na sposób jej przeprowadzenia. Wzmiankę o pouczeniu
osoby, wobec której czynność podjęto, funkcjonariusz zamieszcza w notatce
służbowej lub protokole czynności.
§ 3.
1. Funkcjonariusz nie wykonuje czynności określonych w § 1 pkt 3—5 w stosunku
do:
1) członka personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych
oraz osoby zrównanej z nim na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów
międzynarodowych, jeżeli nie jest obywatelem polskim;
2) osoby korzystającej z immunitetu dyplomatycznego lub konsularnego na mocy
ustaw, umów międzynarodowych albo powszechnie uznanych zwyczajów
międzynarodowych.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy działań podjętych przez funkcjonariusza w
ramach obrony koniecznej lub stanu wyższej konieczności.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, powiadamia się niezwłocznie właściwe
przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny, za pośrednictwem
urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych.
§ 4.
1. Funkcjonariusz odstępuje od wykonywania czynności określonych w § 1 pkt 3
i 4, w przypadku gdy osoba, wobec której je podjęto, w sposób niebudzący
wątpliwości wykaże, że korzysta z immunitetu parlamentarnego, sędziowskiego
lub prokuratorskiego.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia
przestępstwa oraz działań funkcjonariusza podjętych w ramach obrony
koniecznej lub stanu wyższej konieczności.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusz powiadamia
niezwłocznie, drogą służbową, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego.
§ 5.
W uzasadnionych przypadkach funkcjonariusz może przybrać do udziału w
czynności, o której mowa w § 1 pkt 3—6, osobę posiadającą wiedzę
specjalistyczną, w celu zabezpieczenia prawidłowego przebiegu toku
postępowania.
Rozdział 2
Wydawanie poleceń
§ 6.
Funkcjonariusz realizuje uprawnienie określone w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy,
gdy jest to niezbędne do:
1) sprawnego i zgodnego z przepisami ustawy wykonania czynności, o których
mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2—5 ustawy;
2) uniknięcia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia.
§ 7.
1. O wydaniu osobie polecenia określonego zachowania się, o którym mowa w § 6
pkt 1, funkcjonariusz zamieszcza odpowiednio w notatce służbowej lub
protokole, o których mowa w § 12, § 16 pkt 3, § 28, § 29 ust. 4 i § 31 ust.
3, wzmiankę opisującą:
1) czas i miejsce przeprowadzenia czynności;
2) cel i opis czynności;
3) informację o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2.
2. O wydaniu osobie polecenia określonego zachowania się, o którym mowa w § 6
pkt 2, funkcjonariusz sporządza notatkę służbową, która powinna zawierać w
szczególności:
1) imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza;
2) czas i miejsce przeprowadzenia czynności;
3) cel i opis przeprowadzenia czynności;
4) wzmiankę o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2;
5) podpis funkcjonariusza.
Rozdział 3
Legitymowanie osób
§ 8.
Funkcjonariusz realizuje uprawnienie określone w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy,
w przypadku gdy ustalenie tożsamości osoby jest niezbędne do wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych,
podejmowanych w celu rozpoznania, zapobieżenia lub wykrycia przestępstwa,
którego ściganie należy do zadań Centralnego Biura Antykorupcyjnego, zwanego
dalej „CBA", a w szczególności, gdy jest to niezbędne do:
1) ustalenia tożsamości osoby podejrzewanej o popełnienie takiego
przestępstwa;
2) ustalenia tożsamości świadka przestępstwa;
3) wykonania polecenia wydanego przez sąd lub prokuratora;
4) poszukiwania osoby ukrywającej się przed organami ścigania albo wymiarem
sprawiedliwości;
5) dokonania zatrzymania osoby;
6) dokonania przeszukania pomieszczenia lub osoby;
7) dokonania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagażu lub
sprawdzania ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego lub wodnego.
§ 9.
Tożsamość osoby legitymowanej funkcjonariusz ustala na podstawie:
1) dowodu osobistego;
2) paszportu;
3) zagranicznego dokumentu tożsamości;
4) innego niebudzącego wątpliwości dokumentu zawierającego fotografię i
oznaczonego numerem lub serią;
5) oświadczenia innej osoby, której tożsamość można ustalić na podstawie
dokumentów, o których mowa w pkt 1—4.
§ 10.
W przypadku legitymowania osoby znajdującej się w pojeździe, funkcjonariusz,
ze względów bezpieczeństwa, może żądać, aby osoba legitymowana opuściła
pojazd.
§ 11.
Funkcjonariusz może odstąpić od legitymowania osoby, która jest mu znana
osobiście.
§ 12.
Z przeprowadzonej czynności legitymowania osoby funkcjonariusz sporządza
notatkę służbową, która powinna zawierać w szczególności:
1) imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza;
2) czas i miejsce przeprowadzenia czynności;
3) imię, nazwisko, datę urodzenia i miejsce zamieszkania osoby legitymowanej;
4) cechy dokumentu, na podstawie którego stwierdzono tożsamość osoby
legitymowanej;
5) przyczynę legitymowania;
6) wzmiankę o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2;
7) podpis funkcjonariusza.
Rozdział 4
Zatrzymywanie osób
§ 13.
Funkcjonariusz realizuje uprawnienie określone w art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy,
w przypadku gdy poweźmie uzasadnione przypuszczenie, że osoba zatrzymywana
popełniła przestępstwo, którego ściganie należy do zadań CBA, a zachodzi
obawa jej ucieczki lub ukrycia się albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też
nie można ustalić jej tożsamości.
§ 14.
Funkcjonariusz, przystępując do zatrzymania osoby, jest obowiązany podjąć
wobec niej następujące czynności:
1) sprawdzić, czy posiada przy sobie broń lub inne niebezpieczne przedmioty
mogące służyć do popełnienia przestępstwa albo przedmioty mogące stanowić
dowody rzeczowe lub podlegające przepadkowi;
2) odebrać broń i przedmioty, o których mowa w pkt 1;
3) poinformować o zatrzymaniu i jego przyczynach oraz uprzedzić ją o
obowiązku zastosowania się do wydawanych poleceń, a także o możliwości użycia
wobec niej środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej, w przypadku
niepodporządkowania się wydanym poleceniom lub próby ucieczki;
4) doprowadzić do jednostki organizacyjnej CBA lub jednostki Policji.
§ 15.
1. Funkcjonariusz jest obowiązany, w granicach dostępnych środków, udzielić
pierwszej pomocy osobie zatrzymanej, która ma widoczne obrażenia ciała lub
utraciła przytomność.
2. W przypadku uzasadnionym okolicznościami, funkcjonariusz jest obowiązany
przekazać osobę zatrzymaną do zakładu opieki zdrowotnej w celu
przeprowadzenia badań lekarskich, w szczególności w przypadku:
1) o którym mowa w ust. 1;
2) gdy zachodzi uzasadniona obawa, że osoba zatrzymana znajduje się w stanie
zagrażającym jej życiu lub zdrowiu;
3) żądania przez osobę zatrzymaną niezwłocznego zbadania przez lekarza;
4) oświadczenia osoby zatrzymanej, że cierpi ona na schorzenia wymagające
stałego lub okresowego leczenia, którego przerwanie zagrażałoby jej życiu lub
zdrowiu;
5) jeżeli z posiadanych informacji lub okoliczności zatrzymania wynika, że
osoba zatrzymana może być chora na chorobę zakaźną;
6) zatrzymania kobiety ciężarnej.
§ 16.
Po doprowadzeniu osoby zatrzymanej do jednostki organizacyjnej CBA lub
jednostki Policji, funkcjonariusz niezwłocznie wykonuje następujące
czynności:
1) poucza osobę zatrzymaną, ustnie lub pisemnie, o prawie:
a) wniesienia w terminie 7 dni zażalenia na zatrzymanie do sądu rejonowego
właściwego dla miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania,
b) żądania powiadomienia osoby najbliższej lub innej wskazanej przez
zatrzymanego osoby, pracodawcy lub szkoły o zatrzymaniu,
c) skontaktowania się z adwokatem;
2) wysłuchuje osobę zatrzymaną na okoliczność zatrzymania;
3) sporządza protokół zatrzymania osoby;
4) wręcza osobie zatrzymanej, za potwierdzeniem, kopię protokołu, o którym
mowa w pkt 3;
5) w razie potrzeby, podejmuje czynności mające na celu realizację uprawnień
osoby zatrzymanej, o których mowa w pkt 1;
6) powiadamia właściwego prokuratora o zatrzymaniu osoby.
§ 17.
Protokół, o którym mowa w § 16 pkt 3, powinien zawierać w szczególności:
1) imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza;
2) imię i nazwisko osoby zatrzymanej, a w razie niemożności ustalenia
tożsamości —jej rysopis oraz miejsce zamieszkania;
3) dzień, godzinę i minutę oraz miejsce zatrzymania;
4) informację, o jakie przestępstwo podejrzewa się osobę zatrzymaną;
5) złożone przez osobę zatrzymaną oświadczenia i wnioski;
6) wzmiankę o pouczeniu osoby zatrzymanej o przysługujących jej prawach, o
których mowa w § 2 ust. 2 i § 16 pkt 1;
7) podpis funkcjonariusza.
§ 18.
W razie wniesienia przez osobę zatrzymaną zażalenia na zatrzymanie,
funkcjonariusz niezwłocznie przekazuje właściwemu sądowi kopię protokołu
zatrzymania osoby wraz z materiałami uzasadniającymi zatrzymanie.
§ 19.
Osobę zatrzymaną umieszcza się w pomieszczeniu jednostki organizacyjnej CBA
lub jednostki Policji przeznaczonym dla osób zatrzymanych, które jest
wyposażone i zabezpieczone w sposób zapewniający bezpieczeństwo tym osobom
oraz realizację celu zatrzymania.
§ 20.
1. Funkcjonariusz jest obowiązany zwolnić natychmiast osobę zatrzymaną, gdy:
1) ustała przyczyna zatrzymania;
2) otrzymał polecenie sądu lub prokuratora;
3) w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie przekazano osoby zatrzymanej
do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania;
4) otrzymał zaświadczenie lekarskie, z którego wynika istnienie
przeciwwskazań medycznych do zatrzymania.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany zwolnić osobę zatrzymaną również w
przypadku, gdy otrzymał informację, że w ciągu 24 godzin od przekazania osoby
zatrzymanej do dyspozycji sądu nie doręczono jej postanowienia o zastosowaniu
tymczasowego aresztowania.
§ 21.
Zatrzymanie osoby dokumentuje się w ewidencji osób zatrzymanych, prowadzonej
w jednostce organizacyjnej CBA lub w jednostce Policji, do której osobę
zatrzymaną doprowadzono.
Rozdział 5
Przeszukanie osób i pomieszczeń
§ 22.
Funkcjonariusz realizuje uprawnienie określone w art. 14 ust. 1 pkt 4 ustawy,
w celu wykrycia lub zatrzymania albo przymusowego doprowadzenia osoby
podejrzanej o popełnienie przestępstwa, którego ściganie należy do zadań CBA,
a także w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie o
przestępstwo, którego ściganie należy do zadań CBA, lub podlegających zajęciu
w postępowaniu karnym, w którym bierze udział CBA, jeżeli poweźmie
uzasadnione przypuszczenie, gdzie znajduje się osoba podejrzana lub
wymienione rzeczy.
§ 23.
1. Funkcjonariusz dokonujący przeszukania jest obowiązany posiadać
postanowienie sądu lub prokuratora, a w przypadku niecierpiącym zwłoki, gdy
postanowienie sądu lub prokuratora nie zostało wydane, nakaz kierownika
właściwej jednostki organizacyjnej CBA lub legitymację służbową.
2. Jeżeli funkcjonariusz dokonał przeszukania na podstawie nakazu kierownika
właściwej jednostki organizacyjnej CBA lub legitymacji służbowej, zwraca się
niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie przeszukania.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusz doręcza osobie, u
której dokonano przeszukania, na jej żądanie, w terminie 7 dni od dnia
dokonania przeszukania, postanowienie sądu lub prokuratora w przedmiocie
zatwierdzenia tej czynności.
§ 24.
Funkcjonariusz, przed rozpoczęciem czynności przeszukania, jest obowiązany:
1) okazać osobie, u której ma nastąpić przeszukanie, w sposób określony w § 2
ust. 1 pkt 1, postanowienie sądu albo prokuratora, nakaz kierownika jednostki
organizacyjnej CBA lub legitymację służbową;
2) poinformować osobę, u której ma nastąpić przeszukanie, o celu czynności i
wezwać ją do wydania poszukiwanych przedmiotów oraz poinformować ją o
przysługujących jej prawach;
3) wylegitymować osoby znajdujące się w pomieszczeniu, w sposób określony w
rozdziale 3 rozporządzenia;
4) w przypadku, o którym mowa w § 23 ust. 2, poinformować osobę, u której ma
nastąpić przeszukanie, że otrzyma, na swoje żądanie, postanowienie sądu lub
prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia przeszukania.
§ 25.
1. Funkcjonariusz dokonuje przeszukania osoby, które polega na przeszukaniu
jej odzieży i podręcznych przedmiotów, w celu znalezienia rzeczy, o których
mowa w § 22.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz dokonuje przeszukania
wobec osoby tej samej płci w miejscu niedostępnym w czasie wykonywania
czynności dla osób postronnych. Jeżeli dokonanie przeszukania przez
funkcjonariusza tej samej płci co osoba poddawana przeszukaniu nie jest
możliwe, a czynność musi być przeprowadzona niezwłocznie, przeszukania może
dokonać funkcjonariusz płci odmiennej, ze szczególnym uwzględnieniem przepisu
art. 14 ust. 6 ustawy.
3. Funkcjonariusz dokonuje przeszukania pomieszczenia zamieszkanego, innego
pomieszczenia lub miejsca, w obecności osoby, u której ma nastąpić
przeszukanie, a gdy osoba ta nie może być obecna z powodu jej zatrzymania
albo niedającego się odłożyć udziału w innych czynnościach procesowych,
funkcjonariusz jest obowiązany przybrać do udziału w przeszukaniu
przynajmniej jednego dorosłego domownika lub sąsiada.
§ 26.
1. W przypadku braku możliwości swobodnego wejścia do pomieszczenia, w którym
ma nastąpić przeszukanie, funkcjonariusz może dokonać tej czynności,
pokonując przeszkodę przy użyciu siły fizycznej, środków technicznych i
chemicznych, nawet gdyby mogło to spowodować uszkodzenie mienia, jednakże bez
wyrządzania nadmiernej szkody. Użycie środków technicznych i chemicznych nie
może zagrażać bezpieczeństwu osób postronnych oraz nie powinno powodować
szkody w ich mieniu.
2. Użycie siły fizycznej, środków technicznych i chemicznych w przypadku, o
którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz poprzedza ostrzeżeniem o ich
zastosowaniu oraz zabezpiecza pomieszczenie, w którym ma nastąpić
przeszukanie, przed ucieczką znajdujących się w nim osób, a także przed
zniszczeniem dowodów rzeczowych.
3. Decyzję o użyciu siły fizycznej, środków technicznych i chemicznych
podejmuje kierownik jednostki organizacyjnej CBA. W przypadkach
niecierpiących zwłoki, decyzję podejmuje funkcjonariusz kierujący
przeszukaniem.
4. W razie potrzeby, funkcjonariusz jest obowiązany poinformować służby
ratownicze o użytych podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1,
środkach technicznych i chemicznych.
§ 27.
W przypadku gdy osoba, u której dokonuje się przeszukania, usiłuje czynnie
lub biernie uniemożliwić przeprowadzenie czynności, w szczególności
uniemożliwia dostęp do pomieszczenia lub atakuje funkcjonariusza albo
podejmuje próbę zniszczenia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub
podlegających zajęciu w postępowaniu karnym, funkcjonariusz dokonuje
zatrzymania tej osoby, w sposób określony w rozdziale 4 rozporządzenia.
§ 28.
Z dokonanej czynności przeszukania funkcjonariusz sporządza protokół, który
powinien zawierać w szczególności:
1) imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza oraz dane innych osób
uczestniczących w przeszukaniu;
2) oznaczenie sprawy, z którą przeszukanie ma związek;
3) miejsce przeszukania;
4) dokładną godzinę rozpoczęcia i zakończenia czynności;
5) przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników;
6) wydane w toku przeszukania zarządzenia lub polecenia sądu lub prokuratora;
7) dokładną listę zatrzymanych rzeczy i, w miarę potrzeby, ich opis;
8) wskazanie postanowienia sądu lub prokuratora, a jeżeli postanowienie nie
zostało uprzednio wydane, wzmiankę o poinformowaniu osoby, u której dokonano
przeszukania, że otrzyma, na swoje żądanie, postanowienie sądu lub
prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia czynności;
9) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu
przeszukania;
10) wzmiankę o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2;
11) podpis funkcjonariusza.
Rozdział 6
Kontrola osobista, przeglądanie zawartości bagaży i sprawdzanie ładunku w
środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego
§ 29.
1. Funkcjonariusz realizuje uprawnienie określone w art. 14 ust. 1 pkt 5
ustawy, polegające na dokonaniu kontroli osobistej, w przypadku gdy poweźmie
uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, którego ściganie należy do
zadań CBA, lub jeżeli poweźmie uzasadnione przypuszczenie, że osoba posiada
rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie o takie przestępstwo lub podlegające
zajęciu w postępowaniu karnym, w którym bierze udział CBA.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepis § 25 ust. 2.
3. Osoba poddana kontroli osobistej może przybrać do tej czynności osobę
przez siebie wskazaną. Funkcjonariusz jest obowiązany dopuścić osobę
przybraną do udziału w czynności, chyba że jej obecność mogłaby utrudnić lub
uniemożliwić przeprowadzenie czynności.
4. Funkcjonariusz dokonujący kontroli osobistej sporządza z przebiegu tej
czynności protokół.
§ 30.
Funkcjonariusz realizuje uprawnienie określone w art. 14 ust. 1 pkt 5 ustawy,
polegające na przeglądaniu zawartości bagażu lub sprawdzeniu ładunku w
środkach transportu lądowego, powietrznego lub wodnego, w celu znalezienia
rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie o przestępstwo, którego ściga nie
należy do zadań CBA, lub podlegających zajęciu w takim postępowaniu karnym,
jeżeli poweźmie uzasadnione przypuszczenie, że wymienione rzeczy tam się
znajdują.
§ 31.
1. Funkcjonariusz dokonuje przeglądania zawartości bagaży w obecności ich
posiadaczy, a sprawdzenia ładunku — w obecności właściciela, przewoźnika,
spedytora lub agenta morskiego albo ich przedstawiciela.
2. W przypadku braku możliwości zapewnienia natychmiastowej obecności osób, o
których mowa w ust. 1, funkcjonariusz może przeglądać zawartość bagażu lub
dokonać sprawdzenia ładunku bez ich obecności, gdy z posiadanych informacji
wynika, że zwłoka może spowodować zagrożenie dla życia, zdrowia ludzkiego lub
mienia lub gdy istnieje uzasadniona obawa zniszczenia bądź utracenia rzeczy
mogących stanowić dowód w sprawie lub które podlegają zajęciu w postępowaniu
karnym.
3. Funkcjonariusz dokonujący przeglądania zawartości bagaży lub sprawdzania
ładunku sporządza z przebiegu tej czynności protokół.
§ 32.
1. Funkcjonariusz, który w toku kontroli osobistej, przeglądania zawartości
bagażu lub sprawdzania ładunku ujawnił rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie
o przestępstwo, którego ściganie należy do zadań CBA, lub podlegające zajęciu
w takim postępowaniu, jest obowiązany rzeczy te zatrzymać za pokwitowaniem, a
jeżeli ujawnił rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie o przestępstwo lub
podlegające zajęciu w postępowaniu, którego ściganie nie należy do zadań CBA,
jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym Policję.
2. Od obowiązków, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz może odstąpić, w
przypadku wykonywania czynności określonych w art. 19 ust. 1 ustawy.
3. W przypadku gdy ujawnione w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1,
rzeczy stwarzają bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia ludzkiego
lub mienia, funkcjonariusz jest obowiązany, w granicach dostępnych środków,
podjąć działania zmierzające do usunięcia niebezpieczeństwa.
4. Funkcjonariusz, zatrzymując rzeczy ujawnione w wyniku dokonania czynności,
o której mowa w ust. 1, jest obowiązany przekazać niezwłocznie właściwemu
prokuratorowi oryginał protokołu z przeprowadzonej czynności wraz z
pokwitowaniem zatrzymanych rzeczy.
§ 33.
Protokół, o którym mowa w § 29 ust. 4 i § 31 ust. 3, powinien zawierać w
szczególności:
1) imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza oraz dane osób
uczestniczących w czynności;
2) oznaczenie sprawy, z którą czynność ma związek;
3) miejsce dokonania czynności;
4) dokładną godzinę rozpoczęcia i zakończenia czynności;
5) przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników;
6) wydane w toku czynności zarządzenia;
7) dokładną listę zatrzymanych rzeczy i, w miarę potrzeby, ich opis;
8) sposób zabezpieczenia zatrzymanych rzeczy;
9) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu
czynności;
10) wzmiankę o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2;
11) podpis funkcjonariusza.
Rozdział 7
Obserwowanie i rejestrowanie zdarzeń
§ 34.
1. Funkcjonariusz podczas wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych
realizuje uprawnienie do obserwowania i rejestrowania zdarzeń, o których mowa
w art. 14 ust. 1 pkt 6 ustawy, gdy jest to niezbędne do wykonywania zadań
określonych w art. 2 ust. 1 ustawy.
2. Obserwowanie i rejestrowanie zdarzeń, o których mowa w ust. 1, przez
funkcjonariusza zarządza Szef CBA lub upoważniony przez niego funkcjonariusz,
określając cel, czas i miejsce wykonania czynności.
3. Czynność, o której mowa w ust. 2, powinna być przeprowadzona przy użyciu
środków technicznych zapewniających niejawne działanie funkcjonariusza.
§ 35.
Z przeprowadzonej czynności obserwowania i rejestrowania zdarzeń
funkcjonariusz sporządza komunikat, który powinien zawierać w szczególności:
1) nazwę jednostki organizacyjnej CBA realizującej czynność;
2) czas i miejsce przeprowadzenia czynności;
3) cel i opis przeprowadzonej czynności;
4) rodzaj użytych środków technicznych;
5) podpis funkcjonariusza nadzorującego realizację czynności.
Rozdział 8
Przepis końcowy
§ 36.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
----------------------
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz.
931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93,
poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z
2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405
i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr 77, poz.
680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz.
1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479 oraz z 2006 r. Nr 15, poz. 118,
Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 141, poz. 1009
i 1013.
|
