Dz.U.2012.683
Dz.U.2017.522

ROZPORZĄDZENIE 

RADY MINISTRÓW

z dnia 29 maja 2012 r.

w sprawie środków bezpieczeństwa fizycznego stosowanych do zabezpieczania informacji niejawnych  

Na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 1 i 3–6 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228) zarządza się, co następuje:

§ 1.
1. Rozporządzenie określa:
1) podstawowe kryteria i sposób określania poziomu zagrożeń;
2) dobór środków bezpieczeństwa fizycznego odpowiednich do wskazanego poziomu zagrożeń;
3) rodzaje zagrożeń, które należy uwzględnić przy określaniu poziomu zagrożeń;
4) podstawowe elementy, które powinien zawierać plan ochrony informacji niejawnych;
5) zakres stosowania środków bezpieczeństwa fizycznego;
6) kryteria tworzenia stref ochronnych.

2. Przepisów rozporządzenia regulujących sprawy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 5, nie stosuje się w jednostkach organizacyjnych organów wymienionych w art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych, zwanej dalej „ustawą”, oraz w stosunku do informacji niejawnych wchodzących w skład zasobu archiwalnego archiwów państwowych. W jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie stosuje się ponadto przepisów rozporządzenia regulujących sprawy, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6.

§ 2.
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) dostępności informacji niejawnej – należy przez to rozumieć właściwość określającą, że informacja niejawna jest możliwa do wykorzystania na żądanie podmiotu uprawnionego w określonym czasie;
2) integralności informacji niejawnej – należy przez to rozumieć właściwość określającą, że informacja niejawna nie została zmodyfikowana w sposób nieuprawniony;
3) poufności informacji niejawnej – należy przez to rozumieć właściwość określającą, że informacja niejawna nie jest ujawniana podmiotom do tego nieuprawnionym;
4) incydencie bezpieczeństwa – należy przez to rozumieć pojedyncze zdarzenie lub serię zdarzeń związanych z bezpieczeństwem informacji niejawnych, które zagrażają ich poufności, dostępności lub integralności.

§ 3.
1. W ramach systemu bezpieczeństwa fizycznego informacji niejawnych stosuje się środki bezpieczeństwa fizycznego w celu zapewnienia poufności, integralności i dostępności tych informacji.

2. W celu doboru adekwatnych środków bezpieczeństwa fizycznego określa się poziom zagrożeń związanych z utratą poufności, integralności lub dostępności informacji niejawnych, zwany dalej „poziomem zagrożeń”.

3. Poziom zagrożeń określa się dla pomieszczenia lub obszaru, w którym są przetwarzane informacje niejawne.

4. Poziom zagrożeń określa się jako wysoki, średni albo niski.

5. Przy określaniu poziomu zagrożeń uwzględnia się: 
1) zagrożenia naturalne, wynikające z działania sił przyrody lub awarii urządzeń;
2) zagrożenia związane zarówno z umyślnym, jak i nieumyślnym zachowaniem człowieka.
 
6. W celu określenia poziomu zagrożeń przeprowadza się analizę, w której uwzględnia się wszystkie istotne czynniki mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo informacji niejawnych.

7. Poziom zagrożeń określa się przed rozpoczęciem przetwarzania informacji niejawnych, a także po każdej zmianie czynników, o których mowa w ust. 6.

8.  Podstawowe kryteria i sposób określania poziomu zagrożeń zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 4.
1. Cel, o którym mowa w § 3 ust. 1, osiąga się przez:
1) zapewnienie właściwego przetwarzania informacji niejawnych;
2) umożliwienie zróżnicowania dostępu do informacji niejawnych dla pracowników zgodnie z posiadanymi przez nich uprawnieniami oraz uzasadnioną potrzebą dostępu do informacji niejawnych;
3) wykrywanie, udaremnianie lub powstrzymywanie działań nieuprawnionych;
4) uniemożliwianie lub opóźnianie wtargnięcia osób nieuprawnionych w sposób niezauważony lub z użyciem siły do pomieszczenia lub obszaru, w którym są przetwarzane informacje niejawne.
 
2. Środki bezpieczeństwa fizycznego stosuje się we wszystkich pomieszczeniach i obszarach, w których są przetwarzane informacje niejawne, z zastrzeżeniem § 8 ust. 5.

3. System środków bezpieczeństwa fizycznego obejmuje stosowanie rozwiązań organizacyjnych, wyposażenia i urządzeń służących ochronie informacji niejawnych oraz elektronicznych systemów pomocniczych wspomagających ochronę informacji niejawnych. W zależności od poziomu zagrożeń określonego w wyniku przeprowadzenia analizy, o której mowa w § 3 ust. 6, stosuje się odpowiednią kombinację następujących środków bezpieczeństwa fizycznego: 
1) personel bezpieczeństwa – osoby przeszkolone, nadzorowane, a w razie konieczności posiadające odpowiednie uprawnienie do dostępu do informacji niejawnych, wykonujące czynności związane z fizyczną ochroną informacji niejawnych, w tym kontrolę dostępu do pomieszczeń lub obszarów, w których są przetwarzane informacje niejawne, nadzór nad systemem dozoru wizyjnego, a także reagowanie na alarmy lub sygnały awaryjne;
2) bariery fizyczne – środki chroniące granice miejsca, w którym są przetwarzane informacje niejawne, w szczególności ogrodzenia, ściany, bramy, drzwi i okna;
3) szafy i zamki – stosowane do przechowywania informacji niejawnych lub zabezpieczające te informacje przed nieuprawnionym dostępem;
4) system kontroli dostępu – obejmujący elektroniczny system pomocniczy lub rozwiązanie organizacyjne, stosowany w celu zagwarantowania uzyskiwania dostępu do pomieszczenia lub obszaru, w którym są przetwarzane informacje niejawne, wyłącznie przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia;
5) system sygnalizacji włamania i napadu – elektroniczny system pomocniczy stosowany w celu realizacji procedur ochrony informacji niejawnych oraz podwyższenia poziomu bezpieczeństwa, który zapewniają bariery fizyczne, a w pomieszczeniach i budynkach zastępujący lub wspierający personel bezpieczeństwa;
6) system dozoru wizyjnego – elektroniczny system pomocniczy stosowany w celu bieżącego monitorowania ochronnego lub sprawdzania incydentów bezpieczeństwa i sygnałów alarmowych przez personel bezpieczeństwa;
7) system kontroli osób i przedmiotów – obejmujący elektroniczny system pomocniczy lub rozwiązanie organizacyjne polegające na zwracaniu się o dobrowolne poddanie się kontroli lub udostępnienie do kontroli rzeczy osobistych, a także przedmiotów wnoszonych lub wynoszonych – stosowany w celu zapobiegania próbom nieuprawnionego wnoszenia na chroniony obszar rzeczy zagrażających bezpieczeństwu informacji niejawnych lub nieuprawnionego wynoszenia informacji niejawnych z budynków lub obiektów.

4. W celu zapewnienia poufności, integralności i dostępności informacji niejawnych można zastosować również środki bezpieczeństwa fizycznego inne niż wymienione w ust. 3, jeżeli taka potrzeba wynika z analizy poziomu zagrożeń.

5. Jeżeli istnieje zagrożenie podglądu, także przypadkowego, informacji niejawnych, zarówno w świetle dziennym, jak i w warunkach sztucznego oświetlenia, podejmuje się działania w celu wyeliminowania takiego zagrożenia.

5a. Elektroniczne systemy pomocnicze wspomagające ochronę informacji niejawnych należy wykonywać zgodnie z zasadami sztuki inżynierskiej i aktualnym poziomem wiedzy technicznej, opisanym w szczególności w odpowiednich Polskich Normach.

6. Elektroniczne systemy pomocnicze wspomagające ochronę informacji niejawnych powinny posiadać wy-dane przez dostawcę, z uwzględnieniem przepisów o systemie oceny zgodności, poświadczenia zgodności z wymogami określonymi w rozporządzeniu.

7. Metodykę doboru środków bezpieczeństwa fizycznego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 5.
1. Tworzy się następujące strefy ochronne:

1) strefę ochronną I – obejmującą pomieszczenie lub obszar, w których informacje niejawne o klauzuli „poufne” lub wyższej są przetwarzane w taki sposób, że wstęp do tego pomieszczenia lub obszaru umożliwia uzyskanie bezpośredniego dostępu do tych informacji; pomieszczenie lub obszar spełniają następujące wymagania:
a) wyraźnie wskazana w planie ochrony najwyższa klauzula tajności przetwarzanych informacji niejawnych,
b) wyraźnie określone i zabezpieczone granice,
c) wprowadzony system kontroli dostępu zezwalający na wstęp osób, które posiadają odpowiednie uprawnienie do dostępu do informacji niejawnych w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy lub pełnienia służby albo wykonywania czynności zleconych,
d) w przypadku konieczności wstępu osób innych niż te, o których mowa w lit. c, przetwarzane informacje niejawne zabezpiecza się przed możliwością dostępu do nich tych innych osób oraz zapewnia się nadzór osoby uprawnionej lub równoważne mechanizmy kontrolne,
e) wstęp możliwy jest wyłącznie ze strefy ochronnej;

2) strefę ochronną II – obejmującą pomieszczenie lub obszar, w którym informacje niejawne o klauzuli „poufne” lub wyższej są przetwarzane w taki sposób, że wstęp do tego pomieszczenia lub obszaru nie umożliwia uzyskania bezpośredniego dostępu do tych informacji; pomieszczenie lub obszar spełniają następujące wymagania:
a) wyraźnie określone i zabezpieczone granice,
b) wprowadzony system kontroli dostępu zezwalający na wstęp osób, które posiadają odpowiednie uprawnienie do dostępu do informacji niejawnych w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy lub pełnienia służby albo wykonywania czynności zleconych,
c) w przypadku konieczności wstępu osób innych niż te, o których mowa w lit. b, zapewnia się nadzór osoby uprawnionej lub równoważne mechanizmy kontrolne,
d) wstęp możliwy jest wyłącznie ze strefy ochronnej;
 
3)  strefę ochronną III – obejmującą pomieszczenie lub obszar wymagający wyraźnego określenia granic, w obrębie których jest możliwe kontrolowanie osób i pojazdów;

4) specjalną strefę ochronną – umiejscowioną w obrębie strefy ochronnej I lub strefy ochronnej II, chronioną przed podsłuchem, spełniającą dodatkowo następujące wymagania:
 
a) strefę wyposaża się w system sygnalizacji włamania i napadu,
b) strefa pozostaje zamknięta, gdy nikogo w niej nie ma,
c) w przypadku posiedzenia niejawnego strefa jest chroniona przed wstępem osób nieupoważnionych do udziału w tym posiedzeniu,
d) strefa podlega regularnym inspekcjom przeprowadzanym według zaleceń Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Służby Kontrwywiadu Wojskowego, nie rzadziej niż raz w roku oraz po każdym nieuprawnionym wejściu do strefy lub podejrzeniu, że takie wejście mogło mieć miejsce,
e) w strefie nie mogą znajdować się linie komunikacyjne, telefony, inne urządzenia komunikacyjne ani sprzęt elektryczny lub elektroniczny, których umieszczenie nie zostało zaakceptowane w sposób określony w procedurach bezpieczeństwa, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 4.

2. Pomieszczenie lub obszar w każdej strefie ochronnej, w których praca nie odbywa się w systemie całodobowym, sprawdza się bezpośrednio po zakończeniu pracy w celu upewnienia się, że informacje niejawne zostały właściwie zabezpieczone.

3. W strefie ochronnej I lub w strefie ochronnej II można utworzyć pomieszczenie wzmocnione. Konstrukcja pomieszczenia powinna zapewniać ochronę równoważną ochronie zapewnianej przez odpowiednie szafy przeznaczone do przechowywania informacji niejawnych o tej samej klauzuli tajności. W pomieszczeniu wzmocnionym dopuszczalne jest przechowywanie informacji niejawnych poza odpowiednimi szafami.

4. Strefę ochronną I, strefę ochronną II lub specjalną strefę ochronną można utworzyć tymczasowo w strefie ochronnej III w celu odbycia posiedzenia niejawnego.

§ 6.
Klucze i kody dostępu do szaf, pomieszczeń lub obszarów, w których są przetwarzane informacje niejawne, mogą być udostępnione tylko tym osobom, którym posiadanie kluczy lub znajomość kodów są niezbędne do wykonywania obowiązków służbowych. Kody zmienia się co najmniej raz w roku, a także w przypadku:
1) każdej zmiany składu osób znających kod;
2) zaistnienia podejrzenia, że osoba nieuprawniona mogła poznać kod;
3) gdy zamek poddano konserwacji lub naprawie.

§ 7.
1. Informacje niejawne o klauzuli „ściśle tajne” przetwarza się w strefie ochronnej I lub w strefie ochronnej II i przechowuje się w szafie metalowej spełniającej co najmniej wymagania klasy odporności na włamanie S2, określone w Polskiej Normie PN-EN 14450 lub nowszej, lub w pomieszczeniu wzmocnionym, z zastosowaniem jednego z poniższych środków uzupełniających:
1) stała ochrona lub kontrola w nieregularnych odstępach czasu przez pracownika personelu bezpieczeństwa posiadającego odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa, w szczególności z wykorzystaniem systemu dozoru wizyjnego z obowiązkową rejestracją w rozdzielczości nie mniejszej niż 400 linii telewizyjnych i przechowywaniem zarejestrowanego zapisu przez czas nie krótszy niż 30 dni;
2) system sygnalizacji włamania i napadu obsługiwany przez personel bezpieczeństwa z wykorzystaniem systemu dozoru wizyjnego, o którym mowa w pkt 1.
 
2. Informacje niejawne o klauzuli „tajne” przetwarza się w strefie ochronnej I lub w strefie ochronnej II i przechowuje się w szafie metalowej spełniającej co najmniej wymagania klasy odporności na włamanie S1, określone w Polskiej Normie PN-EN 14450 lub nowszej, lub w pomieszczeniu wzmocnionym.

3. Informacje niejawne o klauzuli „poufne”:
1) przetwarza się w strefie ochronnej I, II lub III;
2) przechowuje się w strefie ochronnej I lub w strefie ochronnej II w szafie metalowej lub w pomieszczeniu wzmocnionym.

4. Informacje niejawne o klauzuli „zastrzeżone” przetwarza się w pomieszczeniu lub obszarze wyposażonych w system kontroli dostępu i przechowuje się w szafie metalowej, pomieszczeniu wzmocnionym lub zamkniętym na klucz meblu biurowym.

§ 8.
1. Przetwarzanie informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej w systemach teleinformatycznych odbywa się w strefie ochronnej I lub w strefie ochronnej II, w warunkach uwzględniających wyniki procesu szacowania ryzyka, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy.

2. Przekazywanie informacji, o których mowa w ust. 1, odbywa się w strefie ochronnej, na podstawie wyników procesu szacowania ryzyka, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy.

3. Przetwarzanie informacji niejawnych o klauzuli „zastrzeżone” w systemach teleinformatycznych odbywa się w pomieszczeniu lub obszarze wyposażonych w system kontroli dostępu, w warunkach uwzględniających wyniki procesu szacowania ryzyka, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy.

4. Serwery, systemy zarządzania siecią, kontrolery sieciowe i inne newralgiczne elementy systemów teleinformatycznych umieszcza się, z uwzględnieniem wyników procesu szacowania ryzyka, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy, w następujący sposób: 
1) w strefie ochronnej w przypadku przetwarzania informacji niejawnych o klauzuli „zastrzeżone”;
2) w strefie ochronnej I lub w strefie ochronnej II, w przypadku przetwarzania informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej.

5. Przetwarzanie informacji niejawnych w części mobilnej zasobów systemu teleinformatycznego odbywa się na podstawie wyników procesu szacowania ryzyka, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy, w sposób określony w dokumentacji bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego.

§ 9.
1. Kierownik jednostki organizacyjnej zatwierdza plan ochrony informacji niejawnych, który zawiera:
1) opis stref ochronnych, pomieszczeń lub obszarów, o których mowa w § 7 ust. 4, w tym określenie ich granic i wprowadzonego systemu kontroli dostępu;
2) procedury zarządzania uprawnieniami do wejścia, wyjścia i przebywania w strefach ochronnych;
3) opis zastosowanych środków bezpieczeństwa fizycznego uwzględniający certyfikaty, o których mowa w art. 46 pkt 4 ustawy, oraz poświadczenia, o których mowa w § 4 ust. 6;
4) procedury bezpieczeństwa dla strefy ochronnej I, strefy ochronnej II oraz specjalnej strefy ochronnej, określające w szczególności:
 
a) klauzule tajności informacji niejawnych przetwarzanych w strefie,
b) sposób sprawowania nadzoru przez osoby uprawnione w przypadku przebywania w strefie osób nieposiadających stałego upoważnienia do wstępu oraz sposób zabezpieczania przetwarzanych informacji niejawnych przed możliwością nieuprawnionego dostępu tych osób,
c) w przypadku specjalnej strefy ochronnej, sposób akceptacji umieszczania linii komunikacyjnych, telefonów, innych urządzeń komunikacyjnych, sprzętu elektrycznego lub elektronicznego, znajdujących się w strefie;
 
5) procedury zarządzania kluczami i kodami dostępu do szaf, pomieszczeń lub obszarów, w których są przetwarzane informacje niejawne;
6) procedury reagowania osób odpowiedzialnych za ochronę informacji niejawnych oraz personelu bezpieczeństwa w przypadku zagrożenia utratą lub ujawnieniem informacji niejawnych;
7) plany awaryjne uwzględniające potrzebę ochrony informacji niejawnych w razie wystąpienia sytuacji szczególnych, w tym wprowadzenia stanów nadzwyczajnych, w celu zapobieżenia utracie poufności, integralności lub dostępności informacji niejawnych.

2. W przypadkach uzasadnionych organizacją ochrony informacji niejawnych plan, o którym mowa w ust. 1, może zawierać dodatkowe elementy.

§ 10.
1. W terminie 3 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia określa się poziom zagrożeń, opracowuje dokumenty, o których mowa w § 9, i dostosowuje się kombinację środków bezpieczeństwa fizycznego oraz organizację stref ochronnych do wymagań określonych w rozporządzeniu.

2. Certyfikaty i tabliczki znamionowe przyznane wyposażeniu i urządzeniom służącym ochronie informacji niejawnych, wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują ważność.

§ 11.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.1)

ZAŁĄCZNIKI (dostępne na CD)

Załącznik nr 1 - Podstawowe kryteria i sposób określania poziomu zagrożeń

Załącznik nr 2 - Metodyka doboru środków bezpieczeństwa fizycznego


-----------------------------------------
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2010 r. w sprawie organizacji i funkcjonowania kancelarii tajnych (Dz. U. Nr 114, poz. 765).