Dz.U.02.123.1056 

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 23 lipca 2002 r. 

w sprawie wynalazków i wzorów użytkowych dotyczących obronności lub bezpieczeństwa Państwa


Na podstawie art. 61 oraz art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 508 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 108, poz. 945 i Nr 113, poz. 983) zarządza się, co następuje: 

§ 1. 
1. Rozporządzenie określa: 

1) rodzaje wynalazków i wzorów użytkowych dotyczących obronności lub bezpieczeństwa Państwa, 
2) tryb postępowania z wynalazkami i wzorami użytkowymi dotyczącymi obronności lub bezpieczeństwa Państwa 
- zarówno przed stwierdzeniem przez właściwy organ, czy są to wynalazki lub wzory użytkowe tajne, jak też po wydaniu postanowienia o ich tajności. 

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej. 

§ 2. 
1. Wynalazkami dotyczącymi obronności lub bezpieczeństwa Państwa są w szczególności rozwiązania w zakresie: 

1) broni, amunicji, materiałów wybuchowych lub środków przymusu bezpośredniego, 
2) urządzeń celowniczych, obserwacyjnych i dalmierczych stosowanych w sprzęcie bojowym, 
3) bojowych pojazdów mechanicznych, samolotów, śmigłowców i okrętów wojennych, 
4) środków wykrywania i niszczenia min morskich i lądowych, 
5) środków i metod maskowania sprzętu bojowego oraz wykrywania zamaskowanego sprzętu, 
6) środków przeprawowych i desantowych, 
7) umocnień i schronów bojowych, 
8) obiektów infrastruktury transportu, 
9) systemów obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej, 
10) środków i sposobów dowodzenia wojskami, 
11) środków specjalnych informatyki, komunikacji i transportu lądowego, powietrznego lub wodnego, mających zastosowanie w działaniach bojowych lub przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, 
12) sposobów przeciwdziałania dywersji radioelektronicznej, 
13) środków wykrywania i pomiarów skażeń promieniotwórczych, chemicznych i mikrobiologicznych, 
14) specjalnych środków łączności przewodowej i bezprzewodowej, 
15) specjalnych środków technicznych, wyposażenia i sprzętu stosowanych przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, 
16) ochrony informacji niejawnych. 

2. Wynalazki, o których mowa w ust. 1, mogą być wynalazkami tajnymi. 

§ 3. 
1. Osoba, której zgodnie z ustawą służy prawo do uzyskania patentu na wynalazek, jeżeli został on dokonany przez obywatela polskiego i dotyczy obronności lub bezpieczeństwa Państwa, może zawiadomić o jego dokonaniu, odpowiednio ze względu na przedmiot wynalazku, Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. 
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera opis techniczny wynalazku oraz informację, czy został on zgłoszony w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, zwanym dalej "Urzędem Patentowym". 
3. Jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1, do którego skierowano zawiadomienie, jest niewłaściwy w sprawie, niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego oraz informuje osobę, która złożyła zawiadomienie, o tym przekazaniu. 

§ 4. 
Organ, do którego zgodnie z właściwością wpłynęło zawiadomienie, o którym mowa w § 3, zwany dalej "organem uprawnionym", dokonuje oceny dokonanego wynalazku i wydaje postanowienie, z zastrzeżeniem § 7 ust. 1-3, o jego tajności lub informuje osobę, która zawiadomienie złożyła, że nie uznaje go za tajny. 

§ 5. 
1. Do zgłoszenia wynalazku tajnego dokonanego w Urzędzie Patentowym przez organ uprawniony, w celu zastrzeżenia pierwszeństwa do uzyskania patentu, dołącza się postanowienie, o którym mowa w § 4. 
2. Zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, nadaje się kolejny numer według ewidencji zgłoszeń wynalazków dokonanych w Urzędzie Patentowym w celu zastrzeżenia pierwszeństwa do uzyskania patentu. Zgłoszenie podlega tylko formalnemu sprawdzeniu kompletności i ustaleniu daty zgłoszenia. 
3. O dokonaniu wpisu zgłoszenia do ewidencji, o której mowa w ust. 2, i o ustalonej dacie zgłoszenia zawiadamia się niezwłocznie zgłaszającego, podając numer ewidencyjny i datę zgłoszenia. 

§ 6. 
1. Do zgłoszenia wynalazku dokonanego w Urzędzie Patentowym, w celu zastrzeżenia pierwszeństwa do uzyskania patentu, przez inną niż organ uprawniony osobę, przepisy § 5 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy przesyła właściwemu organowi kopię podania wraz z opisem zgłoszeniowym wynalazku w celu rozpatrzenia. Przepisy § 3 ust. 3 i § 4 stosuje się odpowiednio. 

§ 7. 
1. Postanowienie o uznaniu wynalazku za tajny, jeżeli dotyczy zgłoszenia dokonanego wcześniej w Urzędzie Patentowym przez inną niż organ uprawniony osobę, zawiera stwierdzenie, że dotyczy ono tego zgłoszenia. 
2. Stwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się również wtedy, gdy organ uprawniony wycofuje dotychczasowe zgłoszenie i dokonuje innego zgłoszenia w celu zastrzeżenia pierwszeństwa do uzyskania patentu. 
3. Zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, nadaje się kolejny numer według ewidencji, o której mowa w § 5 ust. 2, nawet jeżeli posiada ono już numer nadany zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy. Przepis § 5 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 

§ 8. 
1. Jeżeli wynalazek, będący przedmiotem zgłoszenia, o którym mowa w § 6, nie został uznany za tajny, zgłaszający składa wniosek o udzielenie patentu na wynalazek albo wycofuje to zgłoszenie. 
2. Jeżeli w terminie wyznaczonym przez Urząd Patentowy zgłaszający nie złoży wniosku, o którym mowa w ust. 1, ani nie wycofa tego zgłoszenia, Urząd Patentowy uznaje zgłoszenie, dokonane w celu zastrzeżenia pierwszeństwa do uzyskania patentu, za wycofane i umarza postępowanie. 

§ 9. 
Dokonanie zgłoszenia wynalazku na podstawie art. 58 ustawy nie stanowi przeszkody dla dokonania ponownego zgłoszenia tego samego wynalazku na tej samej podstawie w późniejszym terminie, w szczególności przed upływem okresów, o których mowa w art. 60 ust. 1. Do zgłoszenia mogą być wprowadzane uzupełnienia i poprawki na zasadach określonych w art. 37 ustawy. 

§ 10. 
1. Organ uprawniony może złożyć w Urzędzie Patentowym wniosek o wszczęcie lub wznowienie postępowania w sprawie udzielenia patentu, jeżeli uzna, że wynalazek, będący przedmiotem zgłoszenia dokonanego na podstawie art. 58 ustawy, przestał być wynalazkiem tajnym. Do wniosku dołącza się postanowienie, o którym mowa w art. 60 ust. 1 ustawy. 
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli zgłoszenie wynalazku dokonane na podstawie art. 58 ustawy może być dowodem w sprawie odmowy udzielenia bądź w sprawie o unieważnienie patentu na wynalazek zgłoszony w Urzędzie Patentowym przez osobę trzecią. 
3. W przypadku dokonania kilku zgłoszeń tych samych wynalazków, zgodnie z § 9, wniosek i postanowienie, o których mowa w ust. 1, może dotyczyć tylko jednego, określonego zgłoszenia. 

§ 11. 
1. Zgłoszenie będące przedmiotem rozpatrywania przez Urząd Patentowy na podstawie wniosku, o którym mowa w § 10 ust. 1, otrzymuje kolejny numer zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, chyba że numer taki został już nadany w momencie zgłoszenia. 
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, podlega rozpatrzeniu przez Urząd Patentowy, jeżeli została lub zostanie wniesiona opłata przewidziana dla zgłoszeń o udzielenie patentu. 

§ 12. 
1. Do wynalazków, o których mowa w umowie o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów, sporządzonej w Paryżu dnia 21 września 1960 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 64, poz. 744), będących przedmiotem zgłoszenia pochodzącego z państwa należącego do Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, któremu rząd takiego państwa nadał klauzulę tajności, przepisy § 5 ust. 2 i 3 oraz § 9-11 stosuje się odpowiednio. 
2. O dokonaniu zgłoszenia wynalazku, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy zawiadamia Ministra Obrony Narodowej i przesyła mu kopię zgłoszenia. 
3. W razie potrzeby Minister Obrony Narodowej: 

1) uzyskuje od osoby, która zgłosiła w Urzędzie Patentowym wynalazek, o którym mowa w ust. 1, zrzeczenie się roszczeń od Skarbu Państwa z tytułu rekompensaty za utratę wynalazku oraz o naprawienie szkody wynikłej z utajnienia tego wynalazku, 
2) informuje właściwe organy państwa należącego do Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, w razie zaistnienia przypadku określonego w § 10 ust. 2, o czynnościach, jakie mogą być podjęte zgodnie z § 10 ust. 1. 

§ 13. 
1. Wzorami użytkowymi dotyczącymi obronności lub bezpieczeństwa Państwa są w szczególności rozwiązania w zakresie: 

1) broni, amunicji, materiałów wybuchowych lub środków przymusu bezpośredniego, 
2) urządzeń celowniczych, obserwacyjnych i dalmierczych stosowanych w sprzęcie bojowym, 
3) bojowych pojazdów mechanicznych, samolotów, śmigłowców i okrętów wojennych, 
4) środków wykrywania i niszczenia min morskich i lądowych, 
5) środków maskowania sprzętu bojowego oraz wykrywania zamaskowanego sprzętu, 
6) środków przeprawowych i desantowych, 
7) umocnień i schronów bojowych, 
8) obiektów infrastruktury transportu, 
9) systemów obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej, 
10) środków dowodzenia wojskami, 
11) środków specjalnych informatyki, komunikacji i transportu lądowego, powietrznego lub wodnego, mających zastosowanie w działaniach bojowych lub przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, 
12) środków przeciwdziałania dywersji radioelektronicznej, 
13) środków wykrywania i pomiarów skażeń promieniotwórczych, chemicznych i mikrobiologicznych, 
14) specjalnych środków łączności przewodowej i bezprzewodowej, 
15) specjalnych środków technicznych, wyposażenia i sprzętu stosowanych przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, 
16) ochrony informacji niejawnych. 

2. Wzory użytkowe, o których mowa w ust. 1, mogą być wzorami użytkowymi tajnymi. 

§ 14. 
Przepisy § 3-12 stosuje się odpowiednio do wzorów użytkowych. 

§ 15. 
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.